فرهگ/کتاب- احیا: تعزیه یا شبیه خوانی، هنری است آیینی و راسنهای است بومی در خدمت فرهنگ و مذهب ما که علیرغم تلاشهای صورت گرفته، هنوز جوانب مختلف آن به صورت جدی برسی نشده است.
زبان تعزیه شعر است و شعر زبان فرهنگی ماست. ایرانیان ـ چه کوچک و چه بزرگ ـ با زبان شعر مانوساند. کودکان اشعار و ترانههای فراوانی را در ذهن دارند که از زبان مادران خویش و اطرافیان، شنیده و آموخته اند. مردان و زنان کهن سال نی غزل ها و ابیاتی را در حافظه دارند که آنها را هم در جمع دیگران میخوانند و لذت میبرند و هم در خلوت خویش زمزمه میکنند.
مبدعان و افرینندگان تعزیه نیز از آغاز، چنین زبانی را به خدمت هنر خوش و پیامهای متعالی مذهبی درآوردهاند. گسترش شبیه خوانی در عصر قاجار و توجه حکومت به این هنر مردمی سبب شد پکه در گوشه و کنار ایران شاعران بسیاری به سرودن مدایح و مراثی اهل بیت(ع) و اشعار مجالس تعزیه روی بیاورند. سرودههای این اشخاص، گاه در روستا و شهری کوچک ماندگار میشد و گاه سینه به سینه و دفتر به دفتر از روستایی به روستای دیگر و از شهری به شهر دیگر گسترش مییافت. ایم مساله موجب گردید تا زمینههای مختلفی از تعزیه در جای جای ایران پدید آید. متاسفانه تا کنون هیچ پژوهش جامعی برای شناخت و دسته بندی این زمینهها صورت نگرفته است.
از این رو انتشارات خیمه برای دستهبندی و پژوهش در اثار باقی مانده دست به انتشار مجموعه «این رستخیز عام» در ۵ جلد زده است.
این مجموعه به کوشش مسلم نادعلیزاده فراهم آمده و زحمت اصلاح و بازآفرینی اثر را هم غلامعلی نادعلیزاده (نادی دامغانی) بر عهده گرفته است.
مجلس تعزیه «شهادت پسران امام حسن(ع)» چهارمین مجلس و صورت اصلاح شدهی مجلس «شهادت قاسمبن الحسن» است. در این نسخه سعی شده است اشکالات تاریخی این مجلس که دیرباز در تعزیهها معمول بوده حل و فصل شود.
این مجلس در 58 صفحه با قیمت 3500 تومان در کتابفروشیها و لینک زیر موجود است.
http://www.nashrekheime.ir/product/۱۴/%D۸%A۷%DB%۸C%D۹%۸۶-%D۸%B۱%D۸%B۳%D۸%AA%D۸%AE%DB%۸C%D۸%B۲-%D۸%B۹%D۸%A۷%D۹%۸۵-%D۸%AC%D۹%۸۴%D۸%AF-۴-%D۹%۸۵%D۸%AC%D۹%۸۴%D۸%B۳-%D۸%B۴%D۹%۸۷%D۸%A۷%D۸%AF%D۸%AA-%D۹%BE%D۸%B۳%D۸%B۱%D۸%A۷%D۹%۸۶-%D۸%A۷%D۹%۸۵%D۸%A۷%D۹%۸۵-%D۸%AD%D۸%B۳%D۹%۸۶%D۸%B۹